Coley_Babee

Dzisiejszy pathtag jest niemal lustrzanym odbiciem taga omawianego przeze mnie dwa wpisy temu. Wyraźnie widać, że oba powstały z jednego projektu. Układ krajobrazu, położenie słońca, "rybny" znak drogowy, dziobak, podpis - to wszystko znajduje swoje symetryczne odpowiedniki:

Inna jest, oczywiście, postać stojąca na drodze. To podobizna użytkowniczki Coley_Babee, której nick widnieje nad jej głową. Inna różnica to fakt, że tym razem to nie dziobak, ale niebo jest wykonane z użyciem brokatowej emalii. Podobnie jak PrincessDiala, Coley_Babee zamówiła swojego pathtaga w grudniu 2011. Numer seryjny to 20529. Dzieki wykorzystaniu tej samej - czarnej - galwanizacji i tego samego wzoru ("Yours to keep"), rewers tagu jest prawie identyczny jak jego siostrzanego żetonu. Prawie - bo, rzecz jasna, różni sie numerem śledzenia, indywidualnym dla każdego wzoru pathtaga.

Masa żetonu to około 5.53g. Nakład nie został podany.

Złoto głupców

Przeglądając niedawno serwisy aukcyjne natknąłem się na coś takiego:

Na pierwszy rzut oka wygląda to jak stugramowa sztabka złota wykonana w Australii. Poczułem się dość mocno zaskoczony, że w 2011 roku wyemitowano sztabkę z dziobakiem, o której istnieniu nie miałem pojęcia. Wzór rewersu jest na niej taki sam jak na złotych monetach z tegoż roku omawianych w tym miejscu. Ale czy rzeczywiście taki sam? Popatrzmy uważniej na rewers monety dwudziestopięciodolarowej:

Widać dwie różnice: na sztabce brak jest inicjałów Darryla Bellottiego po prawej stronie, a także znaku mennicy "P" w lewym górnym rogu... Zaglądamy do listingu aukcji - i sprawa się wyjaśnia: sztabki są jedynie pozłacane! Mimo wybitej daty 2011, zostały wyprodukowane w tym (2014) roku, nie wiadomo dokładnie, gdzie, ale z całą pewnością nie w mennicy w Perth... Trudno nawet powiedzieć, czy w Australii. Raczej stawiałbym na Chiny lub Malezję.

Z czego jest wykonana sama sztabka, nie wiadomo, zapewne z miedzioniklu, brązu aluminiowego, a może z żelaza? Waży zaledwie 31 gramów, no cóż, gdyby była naprawdę ze złota, ważyłaby gramów sto... Zdjęcia wskazują na użycie przez mennicę lustrzanego stempla. Cóż, ciekawostka, nic więcej; swoja droga ciekawe, czy ktoś ja gdzieś kupi jako szczerozłotą? Pewnie tak, wszak na złoto głupców klient zawsze się znajdzie.