Zaledwie dzień po udostępnieniu odkodowanego sygnału GPS, czyli 3-go maja 2000r., powstała zabawa terenowa zwana geocachingiem. Polega ona na ukrywaniu przez uczestników gry "skarbów", publikowaniu ich namiarów, a następnie ich poszukiwaniu przez innych uczestników zabawy. Skarbem jest zazwyczaj wodoszczelny pojemnik zawierający dziennik znalezień oraz różne przedmioty, zwykle tzw. fanty - rzeczy przeznaczone na wymianę z innymi poszukiwaczami. Gdzie znajdował się pierwszy z tych skarbów, można zobaczyć klikając na lokalizację tego wpisu.
Geocaching zdobywa coraz liczniejsze grono entuzjastów, zwłaszcza że ceny odbiorników GPS systematycznie spadają. Na świecie odbywają się imprezy i zloty miłośników tej gry. Na przykład w najbliższą Wielkanoc w Australii będzie miał miejsce wielki zlot geocacherów, OZ MEGA 2012. Jedną z dwóch maskotek tego zlotu jest dziobak - poszukiwacz:
Spośród obiektów związanych z geocachingiem, możemy wyróżnić dwa typy, które leżą także w granicach zainteresowań egzonumii. Są to geocoiny i pathtagi.
Geocoiny (po polsku funkcjonuje też nazwa "toczygrosze") to przedmioty, które pierwotnie miały formę metalowych żetonów wielkości sporej monety, jednak później zarówno ich wielkość jak i kształt bywały bardzo różne. Są to przedmioty opatrzone własnymi identyfikatorami. Uczestnicy gry, znajdując taki przedmiot w skrzynce, mogą go zabrać, by go następnie umieścić w innej skrzynce; w ten sposób geocoiny podróżują po świecie, a ich trasy są odnotowywane w odpowiednich serwisach internetowych.
Pathtagi to żetony zestandaryzowane: są wykonane z żelaza, mają średnicę 23mm, grubość 2mm, w pobliżu krawędzi mają umieszczony niewielki otwór, zaś ich masa wynosi z reguły niecałe 6g i waha się w zależności od konkretnego wzoru. Wpływ tu maja zarówno emalie, jak i wybity w metalu kształt. Można znaleźć pathtagi ważące odrobinę więcej niż 5.5g, a są i takie, które ważą 6.15g. Nawet w ramach pojedynczego wzoru niedokładności w nakładaniu emalii mogą prowadzić do różnic rzędu setnych części grama.
Awersy pathtagów projektowane są przez samych zainteresowanych, zaś rewersy wybierane spośród dostępnych w katalogu wzorów. Dostępne są cztery rodzaje galwanicznego pokrycia: niklowe, miedziane, srebrzyste i złociste. Awersy są zazwyczaj pokryte kolorowymi emaliami (choć zdarzają się żetony pozbawione emalii).
W odróżnieniu od geocoinów, pathtagi są obiektami kolekcjonerskimi: znalazca może sobie taki żeton zatrzymać (lub też umieścić w innej skrzynce, jeśli chce). Bardzo często właściciele pathtagów dorzucają je do skrzynek, które odnajdują. Poniżej pokazany jest przykładowy pathtag:
Awersy pathtagów projektowane są przez samych zainteresowanych, zaś rewersy wybierane spośród dostępnych w katalogu wzorów. Dostępne są cztery rodzaje galwanicznego pokrycia: niklowe, miedziane, srebrzyste i złociste. Awersy są zazwyczaj pokryte kolorowymi emaliami (choć zdarzają się żetony pozbawione emalii).
W odróżnieniu od geocoinów, pathtagi są obiektami kolekcjonerskimi: znalazca może sobie taki żeton zatrzymać (lub też umieścić w innej skrzynce, jeśli chce). Bardzo często właściciele pathtagów dorzucają je do skrzynek, które odnajdują. Poniżej pokazany jest przykładowy pathtag:
Zarówno na geocoinach jak i na pathtagach można napotkać wizerunki dziobaków. Dziobaczych pathtagów jest nawet na tyle dużo, że prędzej czy później dostaną one swoją własną tabelkę podsumowującą na tym blogu! Już wkrótce pierwsze wpisy na temat tych obiektów. Notki dotyczące geocoinów i pathtagów będą miały tagi "Egzonumia" oraz "Geocaching" - nowy tag, wprowadzony wraz z tym wpisem.
Ostatnie uaktualnienie: 08 czerwca 2012.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz